سلام.
امشب دلم خیلی پره.
روزی که این وبلاگ و زدم. گفتم این بار جوری رفتار می کنم که منجر به فیل خیس شدن وبلاگم نشه.
ولی آخه تا کی؟
تا کجا؟
چند بـــــــــــــــــار؟
بابا من به درک، بقیه چی؟
نمی دونم اصلاً باید به کی بگم یا اصلاً چی بگم.
فقط یه گله کوچولو موچولو دارم.
5 ساله دارم دنبال adsl با سرعت یه یوز پلنگ می دو ام.
اما یه سوکت هم نصیبمون نشد.
هر روز یه داستان هر روز یه مقوله. یه روز می گن فیبر نوری شده. یه روز میگن سیم مسی نیس
فرداش می گن چرا موهات بلنده؟ پس فردا می گن ناخون هات و نگرفتی.
مگه ما دل نداریم؟ مگه ما نمی خواییم یه صفحه تو نهایتاً 5 ثانیه باز شه ؟
می گی نه ؟
اوکی عزیزم نه. ما دل نداریم.
آخه قربون اون چهره خوشگلت بزار همین دایال آپ که تو 5 دقیقه یه صفحه رو باز می کنه، پا بر جا باشه.
فحشت بدم؟ نفرینت کنم؟
انقدر دادم و کردم که...
کار با فحش و نفرین حل نمیشه.
دلمون خوش بود به یه وب گردی و یه چت فکر می کردیم داریم اینترنت و می خوریم.
بزار تو همین فکر آ خوش باشیم دیگه.
ما که نگفتیم سرعت می خواییم ما که نگفتیم پهنای باند می خواییم.
اصلاً ما رو چه به این حرف ها.
پول هوشمند میدیم چشممون کور به جای دقیقه 5 تومانی که می گن ثانیه ای 5 تومان می دیم.
اما بزارید همین 56 kb جعلی باشه.
همه جا فیلتر همه جا کند همه جا خاکستری.
صفحه دو ساعت و ربعه لودینگ زده.
بعد دو ساعت می گه مطمعنی آدرس و درست زدی؟ ( خر خودت و می چسه آخرم ) ما هم میگیم ای تو روحت نخواستم.
خیلی حرف دارم اما سر و ته نداره حرف هام. چون نمی دونم باسه کی دارم میگم
فقط یه چیز.
پیشرفتت تو زندگیت مثل سرعت اینترنت من باشه.
به سلامت.
.
